Lieve mensen,

Na drie erg gezellige dagen met mijn ouders in Reutte, Oostenrijk zijn we weer verder getrokken richting Zwitserland. We hebben twee nachtjes op een parkeerplaatsje ergens overnacht en zijn vervolgens aangekomen op de camping waar onze vrienden Allard en Monique zouden staan. Na een enthousiast welkom hebben we samen met hen, Markus (broertje van Allard) en de twee kids Julia en Tijn een dag of drie samen doorgebracht. Het weer was werkelijk dramatisch te noemen; regen, hagel, sneeuw al op de 2000 mtr grens, storm, noem maar op. Onze mooie strak gespannen zeil waar we met z'n allen wijntjes onder zaten te drinken, vloog zonder pardon, snoeihard de lucht in. Na het redderen, konden we zelfs onze bergschoenen uitgieten met regenwater. De volgende dagen wezen zwemmen met de kids in een binnenbad en gewandeld met hen in de draagrugzakken (hoe stoer zijn die?!). Relaxte dagen met goede gesprekken, veel lol en plezier.

Om het slechte weer achter ons te laten zijn we na drie dagen doorgereden naar de Ecrins in de Franse Alpen. De bedoeling was om de Eiger, Matterhorn en Mont Blanc te zien en eventueel te beklimmen, maar we hebben vanwege het slechte weer ervoor gekozen hier op de terugweg voor te gaan. De Ecrins is een prachtig natuurgebied. In het dal waar we verblijven en waar we nu al zo'n 5 jaar samen komen stroomt de Durance, een mooie wildwater-rivier waar veel wordt gekayakt en geraft. Het dal staat in het teken van de sport; begin deze maand werden de Kayak-wereldkampioenschappen hier gehouden, de tour is net voorbij gefietst (en natuurlijk stonden wij aan de kant te joelen!) en aankomend weekend is hier het WK klimmen. De afgelopen week heeft in het teken gestaan van klimmen, picknicken aan de rots, wandelen met Bink, genieten van het mooie weer en het goede Franse leven leiden ... Patrick heeft hier weer een leuk filmpje van gemaakt, die we proberen op de blog te plaatsen. Ook hebben we natuurlijk het mooie ommuurde plaatsje Briancon bezocht. Een klein hippie stadje waar niet meer te krijgen is dan wat wierook, harembroeken en Italiaanse ijsjes, maar waar je fantastisch rond kunt dwalen en op de kleine terrasjes kunt hangen. Al vijf jaar (Patrick nog langer, ook tijdens zijn Outdoormanagement opleiding) komen we op camping Des Allouviers in het kleine plaatsje Freissiniere. Erg relaxed sfeertje, vriendelijke eigenaren, geen afgebakende plekken, grote campers of caravans. Het mooiste is nog dat er op de gehele camping geen vals licht is in de avonden of nachten. Geen lantaarns oid, waardoor je miljoenen sterren boven je ziet, waar je echt eventjes stil van wordt. Al een paar avonden hebben we deze sterren en de melkweg mogen zien, behoorlijk indrukwekkend (en met een geweldige app op mijn telefoon kun je ook nog eens de namen en sterrenbeelden bekijken).

Woensdag a.s. gaan we weer verder, op naar Carcasonne. Een prachtige vestigstad in het zuiden van Frankrijk. Hierna trekken we door de Pyreneeën, waar we nog wat gaan klimmen, richting Barcelona. Vanaf daar zullen we de kustlijn volgen richting het Zuiden, om uiteindelijk Cap Tarifa aan te doen. Van het Noordelijkste punt van Europa; de Noordkaap, naar het meest Zuidelijke punt Cap Tarifa!