Route de Soleil ...

Hier zitten we dan, in de zon! Bloedjeheet hier in Granada, Spanje. Vanuit de Ecrins in de Franse Alpen zijn we naar de vestingstad Carcasonne gereden. Werkelijk prachtig, net een filmdecor. Je waant je voor even terug in de middeleeuwen, behalve dan dat we in de avond geheel toevallig een concert van Iggy Pop hebben mogen bijwonen. Zij speelden in het kasteel, waarvoor we geen kaartjes meer konden krijgen. Toch konden we vanaf de kasteelmuur, met wat biertjes en Bink rustig slapend naast ons, helemaal meegenieten van het concert.

De volgende dag zijn we de Spaanse grens overgestoken, richting Barcelona. Hebben daar twee nachten geslapen op het snoeiharde asfalt, met grote neonreclameborden boven het hoofd en omringt door de ringweg van de stad. De dumpplaats van het chemische toilet zat op geen 15 mtr van ons busje, dus die geur in combinatie met de uitlaatgassen van de snelweg gaven ons een terecht gevoel van Explore Nature. De stad zelf daarentegen was fantastisch. Uiteraard veel lekkere tapas gegeten, wijntjes gedronken, gedwaald door de kleine steegjes, muziek geluisterd en genoten van alle (klein)kunst. Ook ben ik nog in contact gekomen met een groep protestanten tegen de stierengevechten. Nu ben ik een jaar of 10 terug met mijn vriendinnetje Sophia in Moors Spanje geweest waar we dus zo'n gevecht hebben bijgewoond in het placa del Torro's. Werkelijk verschrikkelijk wat een pijn deze beesten moeten lijden. Hierover sprak ik met de voorzitter van die club (een type als grote baas Paul Watson van de See Sheperds), die me vertelde van een grote demonstratie enkele dagen later in de stad. Om de demonstratie een internationaal karakter te geven nodigde hij me uit om mee te demonstreren. In al mijn enthousiasme vond ik dat natuurlijk direct eenfantastisch plan, alleen leek het Pat toch beter als we niet zouden gaan rellen met de Spaanse politie, maar gewoon verder zouden gaan reizen. 'Ook zonder mijn aanwezigheid zouden die demonstranten zich wel redden', zei hij wijs ... Uiteindelijk hebben ze het dus moeten doen met mijn handtekening, die ook heus wat waard is!

Om van die bedompte parkeerplaats in de stad te komen was het nodig om in totaal 22 km te lopen. Nu verliep de heenweg nog redelijk soepel op teenslippertjes en vroeg in de morgen, maar na een hele dag sjouwen door de stad, wat biertjes, wijntjes en een behoorlijk volle buik moesten we s'nachts toch weer terug. Dachten wel even met de metro te kunnen, maar deze accepteerden geen honden. Nadat we ook een bus- en taxichauffeur aangesproken hadden, blijkt in heel Spanje geen honden toegelaten te worden in het openbaar vervoer. Nou, sta je dan. Lopen dus. Nu hebben we op onze reis al behoorlijk wat kilometers afgelegd in zeer divers terrein, maar over asfalt, op teenslippers, met de nodige inname was nog niet eerder gebeurt. Viel dan ook enigszins tegen, maar wat hebben we gelachen onderweg. Al met al geeft het je dan toch een warm gevoel van binnen als je dat Neonbord van de Mc Donalds in de verte ziet ...

Om weer even dat gevoel van vrijheid en rust (en schone lucht) terug te krijgen hebben we vervolgens twee nachten aan het strand geslapen. Ergens buiten de hele toeristische kustlijn, in het plaatsje Els Muntells. Alleen maar locals die om half 12 ‘s avonds nog steeds aan het bbq-en zijn, met een hoop volume met elkaar praten (hoewel de ontvanger er toch echt vlak naast staat..)en tot leven komen zodra de zon onder gaat. Ook wij hebben overdag wat aan het strand gehangen, gezwommen in de golven (blijft cool) en in de avonden met Bink gelopen in het Parc Nationale Delta ‘l Ebre, waar we hebben geslapen. Hoewel dit voor ons super dagen waren en we echt helemaal blij worden van deze temperaturen, is het voor Bink eigenlijk niet te doen. Het beestje ligt van de ochtend tot avond in de schaduw, met natte handdoeken over zijn warme donzige vacht, heeft totaal geen energie (en dat zegt wat...) en is continu aan de diaree. Echt heel zielig. Hebben even getwijfeld om toch maar terug te keren naar het noorden, aangezien het verder naar het zuiden alleen maar erger wordt. Zeker omdat we daar maar weinig in de natuur kunnen verblijven en vooral de steden in zullen gaan, is dit helemaal niet te doen voor hem. Maar goed, na lange discussie besloten om toch door te rijden naar Cap Tarifa (ons einddoel, meest zuidelijke punt van Europa), omdat we hier nog maar zo'n 300 km vandaan zitten. We zullen niet alle steden aandoen die we graag wilden zien (Sevilla en Cordoba wel, Toledo en Madrid slaan we over) en rijden dan in een ruk door naar de Picos, waar de temperatuur alweer wat lager ligt, we weer in de bergen zijn en dus mogen klimmen. Ook leuk!! Daarnaast hebben we wat bergen moeten overslaan in de Alpen (Mont Blanc, Matterhorn en Eiger) vanwege het slechte weer toen. Wellicht dat we deze nu wel op kunnen. Onderweg daarheen dus maar goed koelen, s'nachts of s'morgens vroeg rijden en tijdens siësta dus ook gewoon rusten. Eigenlijk dus gewoon een beetje aanpassen aan de Spanjaarden (die ws ook niet voor niets zo leven

Na ons kustavontuur hebben we nog twee nachten in het klimgebiedje Sella gezeten in de prachtige bergen 10 km achter de populaire badplaats Benidorm. Hier konden we vrij staan en omdat we in de hele weide omtrek geen buren hadden, was het s'avonds dan ook echt pikdonker en doodstil. Heerlijk! Hier hebben we gevierd dat we precies 3 maanden op reis zijn, maar vooral dat we nog drie maanden mogen!

Nu dus in Granada. Een erg mooie stad waar we vanmorgen zijn aangekomen. Vanmiddag siësta aan het zwembadje op de camping gehouden en vanavond de stad in gelopen. De Arabische wijk achter het Alhambra is fantastisch. Alleen maar steegjes, met super leuke hippieachtige zaakjes, vele eettentjes, muziek, enz. Morgen nog even slenteren door de stad en dan in de avond door naar Cap Tarifa.

Dan zijn we er; Van het meest noordelijke punt van Europa de Noordkaap, naar het meest zuidelijke punt Cap Tarifa !

Liefs