Route de Soleil

Route de Soleil ...

Hier zitten we dan, in de zon! Bloedjeheet hier in Granada, Spanje. Vanuit de Ecrins in de Franse Alpen zijn we naar de vestingstad Carcasonne gereden. Werkelijk prachtig, net een filmdecor. Je waant je voor even terug in de middeleeuwen, behalve dan dat we in de avond geheel toevallig een concert van Iggy Pop hebben mogen bijwonen. Zij speelden in het kasteel, waarvoor we geen kaartjes meer konden krijgen. Toch konden we vanaf de kasteelmuur, met wat biertjes en Bink rustig slapend naast ons, helemaal meegenieten van het concert.

De volgende dag zijn we de Spaanse grens overgestoken, richting Barcelona. Hebben daar twee nachten geslapen op het snoeiharde asfalt, met grote neonreclameborden boven het hoofd en omringt door de ringweg van de stad. De dumpplaats van het chemische toilet zat op geen 15 mtr van ons busje, dus die geur in combinatie met de uitlaatgassen van de snelweg gaven ons een terecht gevoel van Explore Nature. De stad zelf daarentegen was fantastisch. Uiteraard veel lekkere tapas gegeten, wijntjes gedronken, gedwaald door de kleine steegjes, muziek geluisterd en genoten van alle (klein)kunst. Ook ben ik nog in contact gekomen met een groep protestanten tegen de stierengevechten. Nu ben ik een jaar of 10 terug met mijn vriendinnetje Sophia in Moors Spanje geweest waar we dus zo'n gevecht hebben bijgewoond in het placa del Torro's. Werkelijk verschrikkelijk wat een pijn deze beesten moeten lijden. Hierover sprak ik met de voorzitter van die club (een type als grote baas Paul Watson van de See Sheperds), die me vertelde van een grote demonstratie enkele dagen later in de stad. Om de demonstratie een internationaal karakter te geven nodigde hij me uit om mee te demonstreren. In al mijn enthousiasme vond ik dat natuurlijk direct eenfantastisch plan, alleen leek het Pat toch beter als we niet zouden gaan rellen met de Spaanse politie, maar gewoon verder zouden gaan reizen. 'Ook zonder mijn aanwezigheid zouden die demonstranten zich wel redden', zei hij wijs ... Uiteindelijk hebben ze het dus moeten doen met mijn handtekening, die ook heus wat waard is!

Om van die bedompte parkeerplaats in de stad te komen was het nodig om in totaal 22 km te lopen. Nu verliep de heenweg nog redelijk soepel op teenslippertjes en vroeg in de morgen, maar na een hele dag sjouwen door de stad, wat biertjes, wijntjes en een behoorlijk volle buik moesten we s'nachts toch weer terug. Dachten wel even met de metro te kunnen, maar deze accepteerden geen honden. Nadat we ook een bus- en taxichauffeur aangesproken hadden, blijkt in heel Spanje geen honden toegelaten te worden in het openbaar vervoer. Nou, sta je dan. Lopen dus. Nu hebben we op onze reis al behoorlijk wat kilometers afgelegd in zeer divers terrein, maar over asfalt, op teenslippers, met de nodige inname was nog niet eerder gebeurt. Viel dan ook enigszins tegen, maar wat hebben we gelachen onderweg. Al met al geeft het je dan toch een warm gevoel van binnen als je dat Neonbord van de Mc Donalds in de verte ziet ...

Om weer even dat gevoel van vrijheid en rust (en schone lucht) terug te krijgen hebben we vervolgens twee nachten aan het strand geslapen. Ergens buiten de hele toeristische kustlijn, in het plaatsje Els Muntells. Alleen maar locals die om half 12 ‘s avonds nog steeds aan het bbq-en zijn, met een hoop volume met elkaar praten (hoewel de ontvanger er toch echt vlak naast staat..)en tot leven komen zodra de zon onder gaat. Ook wij hebben overdag wat aan het strand gehangen, gezwommen in de golven (blijft cool) en in de avonden met Bink gelopen in het Parc Nationale Delta ‘l Ebre, waar we hebben geslapen. Hoewel dit voor ons super dagen waren en we echt helemaal blij worden van deze temperaturen, is het voor Bink eigenlijk niet te doen. Het beestje ligt van de ochtend tot avond in de schaduw, met natte handdoeken over zijn warme donzige vacht, heeft totaal geen energie (en dat zegt wat...) en is continu aan de diaree. Echt heel zielig. Hebben even getwijfeld om toch maar terug te keren naar het noorden, aangezien het verder naar het zuiden alleen maar erger wordt. Zeker omdat we daar maar weinig in de natuur kunnen verblijven en vooral de steden in zullen gaan, is dit helemaal niet te doen voor hem. Maar goed, na lange discussie besloten om toch door te rijden naar Cap Tarifa (ons einddoel, meest zuidelijke punt van Europa), omdat we hier nog maar zo'n 300 km vandaan zitten. We zullen niet alle steden aandoen die we graag wilden zien (Sevilla en Cordoba wel, Toledo en Madrid slaan we over) en rijden dan in een ruk door naar de Picos, waar de temperatuur alweer wat lager ligt, we weer in de bergen zijn en dus mogen klimmen. Ook leuk!! Daarnaast hebben we wat bergen moeten overslaan in de Alpen (Mont Blanc, Matterhorn en Eiger) vanwege het slechte weer toen. Wellicht dat we deze nu wel op kunnen. Onderweg daarheen dus maar goed koelen, s'nachts of s'morgens vroeg rijden en tijdens siësta dus ook gewoon rusten. Eigenlijk dus gewoon een beetje aanpassen aan de Spanjaarden (die ws ook niet voor niets zo leven

Na ons kustavontuur hebben we nog twee nachten in het klimgebiedje Sella gezeten in de prachtige bergen 10 km achter de populaire badplaats Benidorm. Hier konden we vrij staan en omdat we in de hele weide omtrek geen buren hadden, was het s'avonds dan ook echt pikdonker en doodstil. Heerlijk! Hier hebben we gevierd dat we precies 3 maanden op reis zijn, maar vooral dat we nog drie maanden mogen!

Nu dus in Granada. Een erg mooie stad waar we vanmorgen zijn aangekomen. Vanmiddag siësta aan het zwembadje op de camping gehouden en vanavond de stad in gelopen. De Arabische wijk achter het Alhambra is fantastisch. Alleen maar steegjes, met super leuke hippieachtige zaakjes, vele eettentjes, muziek, enz. Morgen nog even slenteren door de stad en dan in de avond door naar Cap Tarifa.

Dan zijn we er; Van het meest noordelijke punt van Europa de Noordkaap, naar het meest zuidelijke punt Cap Tarifa !

Liefs

Ecrins !!

Lieve mensen,

Na drie erg gezellige dagen met mijn ouders in Reutte, Oostenrijk zijn we weer verder getrokken richting Zwitserland. We hebben twee nachtjes op een parkeerplaatsje ergens overnacht en zijn vervolgens aangekomen op de camping waar onze vrienden Allard en Monique zouden staan. Na een enthousiast welkom hebben we samen met hen, Markus (broertje van Allard) en de twee kids Julia en Tijn een dag of drie samen doorgebracht. Het weer was werkelijk dramatisch te noemen; regen, hagel, sneeuw al op de 2000 mtr grens, storm, noem maar op. Onze mooie strak gespannen zeil waar we met z'n allen wijntjes onder zaten te drinken, vloog zonder pardon, snoeihard de lucht in. Na het redderen, konden we zelfs onze bergschoenen uitgieten met regenwater. De volgende dagen wezen zwemmen met de kids in een binnenbad en gewandeld met hen in de draagrugzakken (hoe stoer zijn die?!). Relaxte dagen met goede gesprekken, veel lol en plezier.

Om het slechte weer achter ons te laten zijn we na drie dagen doorgereden naar de Ecrins in de Franse Alpen. De bedoeling was om de Eiger, Matterhorn en Mont Blanc te zien en eventueel te beklimmen, maar we hebben vanwege het slechte weer ervoor gekozen hier op de terugweg voor te gaan. De Ecrins is een prachtig natuurgebied. In het dal waar we verblijven en waar we nu al zo'n 5 jaar samen komen stroomt de Durance, een mooie wildwater-rivier waar veel wordt gekayakt en geraft. Het dal staat in het teken van de sport; begin deze maand werden de Kayak-wereldkampioenschappen hier gehouden, de tour is net voorbij gefietst (en natuurlijk stonden wij aan de kant te joelen!) en aankomend weekend is hier het WK klimmen. De afgelopen week heeft in het teken gestaan van klimmen, picknicken aan de rots, wandelen met Bink, genieten van het mooie weer en het goede Franse leven leiden ... Patrick heeft hier weer een leuk filmpje van gemaakt, die we proberen op de blog te plaatsen. Ook hebben we natuurlijk het mooie ommuurde plaatsje Briancon bezocht. Een klein hippie stadje waar niet meer te krijgen is dan wat wierook, harembroeken en Italiaanse ijsjes, maar waar je fantastisch rond kunt dwalen en op de kleine terrasjes kunt hangen. Al vijf jaar (Patrick nog langer, ook tijdens zijn Outdoormanagement opleiding) komen we op camping Des Allouviers in het kleine plaatsje Freissiniere. Erg relaxed sfeertje, vriendelijke eigenaren, geen afgebakende plekken, grote campers of caravans. Het mooiste is nog dat er op de gehele camping geen vals licht is in de avonden of nachten. Geen lantaarns oid, waardoor je miljoenen sterren boven je ziet, waar je echt eventjes stil van wordt. Al een paar avonden hebben we deze sterren en de melkweg mogen zien, behoorlijk indrukwekkend (en met een geweldige app op mijn telefoon kun je ook nog eens de namen en sterrenbeelden bekijken).

Woensdag a.s. gaan we weer verder, op naar Carcasonne. Een prachtige vestigstad in het zuiden van Frankrijk. Hierna trekken we door de Pyreneeën, waar we nog wat gaan klimmen, richting Barcelona. Vanaf daar zullen we de kustlijn volgen richting het Zuiden, om uiteindelijk Cap Tarifa aan te doen. Van het Noordelijkste punt van Europa; de Noordkaap, naar het meest Zuidelijke punt Cap Tarifa!

Alpen !

Lieve mensen,

Hier zit ik dan te schrijven, op een bed. Een echt bed, met kussens en dekens. Net in bad geweest, een echt bad met warm water. De huid eens goed gescrubt (in een Turks badhuis zouden ze onder de indruk zijn van wat er allemaal aan dode huid los komt ...), morgenochtend is er een ontbijt beneden in het pension, maar het mooiste komt nog ... Pa en ma zijn hier! Vanmiddag hebben we elkaar ontmoet in Reutte (Oostenrijk). We hebben geborreld, gegeten en gekletst. Van hun hebben we deze overnachting gekregen. Heerlijk, wat een luxe. Morgen gaan we me z'n vieren (en Bink uiteraard) de bergen in en de omgeving bekijken. Het is leuk om de verhalen van thuis te horen, het nieuws en de roddels. Nu je elkaar weer live ziet, merk je pas hoe snel de tijd vliegt. Alsof we net een week weg zijn, maar inmiddels zijn we toch alweer zo'n twee en een halve maand onderweg. Ook fijn om ons vaste structuurtje en dagritme te delen en anderen te laten zien hoe we eigenlijk leven.

Vanuit het prachtige Stubaital (een aanrader voor een ieder die van groen, bergen, rust en gezelligheid houdt) zijn we doorgetrokken naar Otztal. In beide dalen ontzettend veel klimgebieden gezien en ontdekt. Het klimniveau stijgt met de dag, waardoor het plezier in de sport nog groter wordt. We merken dat het hoogseizoen is gestart en de schoolvakanties zijn begonnen. Het is drukker in de bergen, in de klimgebieden en in de steden. Wat over het algemeen jammer te noemen is, maar het voordeel ervan is dat er veel georganiseerd wordt; concerten, markten, outdoor-evenementen, noem maar op. We ontmoeten (nog steeds) erg leuke mensen die nieuwsgierig zijn naar ons avontuur en vragen stellen zodra ze ons busje zien. In onze beste Engels, Duits of Japans geven we hier antwoord op (ik zeg altijd maar, een beetje handen en voeten werk en vooral blijven glimlachen en iedereen verstaat iedereen!).

Vanuit Oostenrijk rijden we door naar Zwitserland. Ook hier gaan we uiteraard de bergen in, proberen we een paar mooie toppen te pakken en gaan we op zoek naar mooie klimgebieden. Naast het sportieve deel van de dag, vullen we onze avonden met het drinken van een wijntje, het braden van een stukje vlees, roken we soms een sigaartje (tja ..), spelen we een spelletje Kolonisten van Catan of Carcasonne en praten we met elkaar en medereizigers. Je kunt je voorstellen dat het vrij ontspannen leven is momenteel. Toch is het heus niet alleen maar rozegeur en maneschijn hoor, we hebben best wel eens iets uit te vechten met elkaar, het weer is niet altijd even zonnig en droog, Bink heeft z'n rottige buien en sommige activiteiten kunnen we doodgewoon niet doen vanwege hem. Maar los van die momenten zijn we vooral aan het genieten en beseffen we ons dat er veel meer is dan werkstress, overvolle agenda's, sociale verplichtingen en andere ‘moetjes'. Natuurlijk vervallen we straks weer in ons oude patroon en zullen we binnen de kortste keren weer gaan rennen en vliegen, maar ik hoop dat we dan soms nog iets van de rust van hier weten terug te halen.

Ik sluit maar gauw weer af om op deze minimaal 30 cm dikke matras heerlijk te gaan tukken! Patrick heeft weer wat prachtige foto's gemaakt die we ook zullen plaatsen zodat jullie een beeld krijgen van onze belevenissen tot nu toe! Geniet van de zomer in het gezellige Holland of elders, we horen en lezen graag jullie avonturen!

Kus!

Update ...

In korte tijd veel gezien en veel gedaan. We zijn in de Oostenrijkse Alpen! Vanuit Kopenhagen zijn we doorgestoken naar Rostock, Duitsland. We hebben wat nachtjes doorgebracht in kleine vestingsteden en genoten van de ‘goedkope' wijn. Via Berlijn richting Tsjechië gereden, waar we warm onthaald werden door de hoertjes langs de weg. In het Reuzengebergte hebben we wat gewandeld en geklommen en in het plaatsje Jetrichovice kwamen leuke kampherinneringen van Pat naar boven. Daarna Praag bezocht, wat een prachtige stad! Hier twee nachten gebleven, busje op de camping laten staan en met de tram richting binnenstad gegaan. Arme Bink moest gemuilkorfd in de tram. Is hij natuurlijk helemaal niet gewend, dus probeerde uit alle macht dat ding van z'n kop te trekken. Heeft zich er uiteindelijk maar aan overgegeven. Verder uiteraard genoten van de (goedkope) alcohol en ander heerlijks!

Vanuit Praag zijn we via Kutna Hora..., verder getrokken richting Oostenrijk. Met wat tussenstoppen zijn we uiteindelijk in Heiligenblut beland, vlakbij de Gross Glockner (hoogste berg van Oostenrijk). Wij wilden uiteraard naar de top van deze berg, maar deze kan alleen Alpine beklommen worden, dus met stijgijzers, ijspickels e.d. Het hele rijtje materiaal wat vereist wordt hebben we bij ons, m.u.v. de stijgijzers. Nu hopen we deze ergens te kunnen lenen / huren, zodat we alsnog de berg op kunnen. Laten we het hopen!! (Ik heb dit dus nog nooit gedaan, dus al helemaal hyper bij alleen het idee al! Kuik is rustiger wat voor ieders veiligheid natuurlijk beter is ...). Maar goed, we moeten wachten op beter weer, anders zien we helemaal niets op die hoogte. Op de top (bijna 4000 mtr) is het zo'n -8°. (Schijnt eindelijk de zon, zoeken we alsnog de kou op ...). Om te wachten op het betere weer en het regelen van materiaal zijn we even doorgestoken naar de Italiaanse Dolomieten, waar we een aantal hele mooie routes hebben geklommen. Super mooi daar, wel weer erg duur. Na een dag of drie weer teruggereden naar Oostenrijk, waar we op een campinkje aan de Afritzer-see staan. Als puber heb ik hier met mijn ouders en Tam gestaan en de herinneringen komen direct terug, erg leuk! We hebben ons kamp hier opgeslagen voor een dag of 3. Zijn vandaag de bergen in geweest om een mooie panorama tocht te lopen over de graat van de ene naar de andere bergtop, Super uitzicht ! Morgen willen het plaatsje Villach gaan bekijken. Genoeg te doen en te zien hier. Veel klim- en wandelmogelijkheden en gezellige stadjes. Ook het weer is fantastisch, wat erg fijn is. Hierna gaan we terug naar de Gross Glockner, kijken of het gaat lukken !! Spannend!

Tot een volgende keer!

Zuid Finland

Zuid-Finland

3 dagen kanoën over de Saimaa meren. Een gebied van 4000 km2, met zo'n 14000 eilandjes. Bekend om haar pure schoonheid. Ongerept: een plek waar wij mensen op bezoek mogen komen, maar waar de flora en fauna heerst. Overdag leggen we afstanden af van zo'n 18 km, in de middag meren we ergens aan. Slaan ons kamp op, maken vuur en zorgen voor eten en drinken. Bink kan overal los lopen, voor hem is het een waar paradijs (evenals voor ons). Ook in de kano lijkt hij te genieten van het water, het windje en de kalmte. Als het erg warm wordt of als hij erg dorstig is, hangt hij zijn kop over de rand om wat water te drinken. Er is geen haast, geen stress of andere spanning. Het is gewoon goed. Tot slot een spelletje Kolonisten van Catan en de luxe van een reep chocolade voor bij de thee om het relaxte gevoel compleet te maken. Een plek waarvan je zeker weet er nog eens terug te komen. Het zonnetje werkt goed mee, het is werkelijk prachtig weer. Je bent maar zo weer die kou en nattigheid van een paar dagen ervoor vergeten. Nadat we zijn aangemeerd in het plaatsje Antolla, brengen we de gehuurde spullen terug naar Opas (guide) Tiina. Een oudere dame die al haar hele leven in de buitensport werkzaam is. Nu een eigen kayak en kano bedrijfje runt, pionier is in het Saimaa-gebied, kayak- en ski-instructeur is en haar liefde en passie voor de natuur middels educatie overbrengt op de jongere generatie. Sluit prachtig aan bij onze ideeën over ‘explore nature'. Een vrouw die gewoon doet wat ze wil en zich niet laat leiden door wat ‘niet kan of niet hoort'. Mooi om te zien.

Vanuit Antolla rijden we naar Helsinki, we moeten even wennen aan de drukte van een stad, maar genieten al snel weer van de overvolle terrassen en de drukke gezelligheid. Precies op het moment dat we aankomen speelt er een bandje in het park. Ook dat is weer genieten. Helsinki is een prachtige stad; gemoedelijk, cultureel en behoorlijk alternatief. De sfeer is relaxed en mensen lijken op een prettige manier naast en met elkaar te leven. We blijven hier twee dagen, worden blij van de klamme warmte, Bink geniet van zijn eerste ‘hondenpark-ervaring'. Thuis is hij gewend tussen bos en heide te leven, maar in de grote stad moet men de hond uitlaten in zogenaamde hondenparken. Mooi gemaakt hoor, het volstaat wel degelijk, al heeft het uiteraard niet de uitgestrektheid en rust die het bos wel biedt. Onze laatste stop in Finland is de havenstad Turku, cultuurstad van 2011. En dat is te merken; theater, dans, muziek, moderne kunst door de gehele stad ... er is van alles te beleven. Mooie oude gebouwen waar moderne cafeetjes in gehuisvest zijn, een rivier die dwars door de stad loopt en waaraan talloze terrasjes liggen, parkjes waarin men picknickt en laveloze daklozen die hun roes uitslapen aan de rand van de rivier. We kopen wijn, verse vis, een stokbrood en wat sla en zitten in het park. Voor ons wordt er gedanst op het water, verderop wordt er muziek gemaakt. Op de een of andere manier hadden we ons dit tafereel niet voorgesteld bij Finland, zie je dit eerder terug in Portugal of Italië. Een enorm contrast met Noord Finland - Lapland.

Nu zitten we op de boot richting Stockholm, een vaart van zo'n 11 uur. Bink is bij ons, hij hoeft niet in het ruim of één of andere kennel te verblijven. Is dat niet heerlijk? Hij gedraagt zich voorbeeldig, mag weer regelmatig poseren voor een foto of wordt omringd door kinderen die hem willen knuffelen en aaien. Zitten erover te denken een euro per foto te gaan vragen, hebben we maar zo de reis weer terug verdiend! Patrick heeft zojuist een filmpje en wat foto's van onze kanotrip aan elkaar geplakt, welke is toegevoegd onder het kopje video. Geniet dus even met ons mee!

Veel liefs.

Finland, Lapland !

Finland, Lapland !

We hebben Noorwegen achter ons gelaten, met een dikke €2000,- reparatiekosten (!!!) aan ons busje ('We'll try to make it cheap!'). Met een lege pot 'onvoorziene kosten' zijn we met gierende banden richting Finland gereden (o, nee ... eigenlijk hebben we helemaal niet zo hard gereden, gezien de laatste bekeuring die nog vers in het hoofd zit). Maar goed, Finland. Ook weer prachtig zeg. Een groot verschil met Noorwegen; misschien wat minder ruig en divers qua natuur. Het is er voornamelijk vlak, soms wat heuvelachtig; meer toendra. Maar toch ook weer heel wijds en uitgestrekt. (Meest dunbevolkte land van Europa!). En wat een cultuur. We hebben eigenlijk direct een (openlucht)museum bezocht over de Sami's, de oorspronkelijke bewoners van Lapland. Interessant en op zo'n beeldende manier weergegeven dat het begrijpelijk is waar het over gaat, je het je voor kunt stellen om op deze bepaalde manier te leven en niet onbelangrijk (zeker voor mij) je de concentratie kunt opbrengen om langer dan een uur in een museum rond te banjeren. Mooi aan dit land is dat men -nog meer als in Noorwegen- leeft in en met de natuur. Alles is van bomen of dieren gemaakt (meubels, kleden, huizen, materialen, noem maar op). Overal zie je tipi's, turfhutten, houten cabins, sauna's , vuurplaatsen, enz. Het doet wat Indiaans aan. De sfeer is goed, de taal is onbegrijpelijk en de mensen zijn vriendelijk. Verder zijn er lang niet zoveel toeristen als in Noorwegen (wat altijd prettig is) en is ons busje weer een blikvanger.

Verder hebben we een husky-farm bezocht! Fantastisch! De honden mogen nu 'uitrusten' na een winter hard werken voor de slee. Voelde al direct een soort van emotionele band met sommige dieren. Tijd om te gaan dus, zou maar zo met een roedel naar NL terugkeren. ( Wat dan wel weer leuk is voor Bink). Tijdje staan kletsen met de dame die de boel daar runt, ook haar natuurlijk even voorgesteld aan Bink. Zij heeft ons uitgenodigd eens terug te komen in de winter zodat we zelf met een slee mogen gaan rijden. Ook wil ze dan proberen of Bink mee kan lopen in één van de teams. Ik werd alweer helemaal wild van het idee! Zie je het voor je, Bink met z'n trotse kop als leader van de club (dat verzin ik er dan even bij...)! Hebben haar nummer, dus mocht het er ooit van komen ...

Voor wie denkt (net als ik) dat de Kerstman van de Noordpool komt, heb ik nieuws. Dat is dus niet zo! Nee hoor, hij komt uit het plaatsje Rovaniemi, wat precies op de Poolcirkel (Napapiiri) ligt. Jawel, en wij hebben hem ontmoet! Wel zeker. Hij is er namelijk niet alleen met kerstmis, hij woont er het hele jaar. Wat een feest zeg. Een heel dorp ingericht naar de Kerstman en het kerstfeest. De hele dag wordt er kerstmuziek gedraaid, lopen er elfjes rond en little Santa's helpers (hoe graag ik ook een helper zou willen worden, ik ben te oud...), honderden souvenirwinkeltjes met verkopers in kerststemming. Wat een sfeer, fantastisch. Ook zijn we natuurlijk even bij de Kerstman zelf op bezoek gegaan (deze kan het hele jaar door bezocht worden in 'zijn kantoor'). Bink lag voor het gebouw aan een lijn, omdat honden daar niet zijn toegestaan. Toen wij op Zijn deur klopten, werden we binnengelaten door een elf. Vraagt hij ons dus vervolgens waar we onze husky hebben gelaten en of we Bink niet even konden halen. Ik keek direct vol ongeloof naar Kuik, want hoe kan de Kerstman nu weten dat wij een husky-hond hebben. Zou het dan toch waar zijn ... Achteraf denk ik dat hij ons door het raam heeft zien lopen met Bink, maar toch ... Heel eventjes schiet het door je hoofd, voel je de twijfel, heb je de hoop, denk je het echt, voel je je weer 5.

Slapen voornamelijk in de vrije natuur wat in Noorwegen, maar ook in Finland goed te doen is. Ook vanochtend worden we weer wakker op een prachtig plekje. We staan op een verlaten strandje, aan de Botnische Golf, de hemel is blauw en de zon schijnt (voor het eerst geen 3-lagen kleren, maar gewoon een shirtje!!). Even wassen in het ijskoude water (oké, iets te optimistisch) en vervolgens heerlijk rustig ontbijten en wakker worden. Want hoezo tijd, afspraken, werk... we hebben niets te doen. Haha, is dat niet heerlijk?! Vergeten zelfs welke dag het is. Door het ‘buiten' slapen geniet je des te meer van de ‘luxe' die een camping biedt; een wc, douches, warm water, enz. De prijzen in Finland liggen net iets lager dan in Noorwegen, maar alles is nog steeds vrij prijzig. Alcohol is ook nog steeds duur, maar na bijna een maand alcoholvrij te hebben geleefd, hebben we vandaag een flesje wijn gehaald. WTF, gewoon genieten! (ben per slot van rekening ook al een hele maand rookvrij, o zo!). We gaan vanaf hier naar de oostkant van Finland, tegen de grens van Rusland aan. Daar schijnt een prachtig Merengebied (Saimaa meren) te zitten, waar we een kano willen huren en een paar dagen willen gaan peddelen. Er zijn daar allerlei kleine eilandjes waar je je tentje mag planten en kan slapen. Het oorspronkelijke plan was om te gaan kayakken, maar dit is enigszins lastig met Bink. Wij hebben de hoop dat een kano wel moet kunnen, zolang hij gewoon blijft liggen en niet achter iedere eend aanspringt. We zullen zien dus. Daarna via Helsinki naar Turku waar we de oversteek gaan maken naar Stockholm, Zweden. Een vaart van wel 10 uur (och en de hond moet weer in zo'n kennel -10 uur lang!!!- wat een drama!). Vanaf daar zien we wel weer verder. Tot de volgende keer!

Liefs

Autopech ...

Dag allen,

Even een kort berichtje. Staan sinds afgelopen donderdag met pech langs de weg in het plaatsje Lakselv. Gaat om een kleine reparatie, alleen de onderdelen moeten uit Oslo komen, wat hier zo'n kleine 3000 km vandaan ligt (zitten nog vlak onder de Noordkaap). Dit duurt tot dinsdag, waardoor we nu al 2 nachten op de parkeerplaats van de garage staan, heel knus. (wakker worden met het geluid van langsrijdende vrachtwagens op de E6, werklui uit de garage die voor ons busje een noodzakelijk plasje doen waardoor we vol zicht hebben ophun edele delen, geluiden van machinesen motoren... Explore Nature

We hebben wat extra fotootjes geplaatst van de Noordkaap. Kijk en geniet!

Liefs.

71 graden Noord "Nordkapp"

71 ° Noord 'De Noordkaap' !

We zijn er! Na een lange rit, een dikke bekeuring (waarover later meer) zijn we dan eindelijk op de Noordkaap aangekomen. Op dinsdagavond 24 mei rond een uur of 10 stonden we op 'het rotsblok'. Mooi gevoel! We hebben hier even gestaan, uiteraard wat foto's gemaakt en zijn erna gaan lopen met de sneeuwschoenen aan. Super gaaf, gezien het tijdstip. Het was inmiddels middernacht en dan loop je daar in het licht door de sneeuw te banjeren. Fantastisch! Het uitzicht is prachtig, helemaal nu (de volgende dag). Het zonnetje schijnt lichtjes, het waait onwijs hard en het is behoorlijk koud, maar het is droog!! De hele omgeving rondom de Noordkaap is leeg, puur en uitgestrekt. Tijdens het lopen kom je dus alleen maar rendieren tegen, die vlak in de buurt lopen te grazen. Vandaag weer een hele mooie tocht gelopen naar wat mooie uitzichtpunten op de gure IJszee. Nu zitten we in het Poolcentrum (waar het warm is) waar de busladingen met Japanners leegstromen. In het centrum zit een bioscoop waar ze een film over de Noordkaap vertonen (kei-mooie beelden met muziek waar de tranen van in je ogen springen), een kapelletje (om een kaarsje aan te steken en rustig te worden) en uiteraard een souvenirshop. We staan hier illegaal op de parkeerplaats te kamperen, de camping is nml belachelijk duur, maar het is nog geen hoogseizoen dus mensen maken zich hier helemaal niet druk om. Liepen net zelfs met jerrycan naar binnen om water te halen en werden vriendelijk toegeknikt door het personeel.

Nu wat ellende ... Op weg van Tromsø naar hier zijn we aangehouden door de politie. We reden te hard en kregen een stopteken. Begreep niet helemaal de aanwijzing van de agent (wees dan ook duidelijk!), dus ik zei dat we wel door konden rijden. Niet dus. Meneer de agent kwam met zwaailichten achter ons aan: 'Why didn't you stop?'(maken ze hier niet vaak mee, aan zijn reactie te merken). Of we even mee terug wilden naar de plek waar hij en zijn collega stonden te laseren. We hebben een bekeuring gekregen, reden nml zo'n 20 km te hard. Nu betaal je daar in NL zo'n €100,- voor. Aangezien de prijzen hier wat hoger liggen, gokten we op het dubbele. Maar nee -je hoeft het niet te geloven, maar het is echt waar en niet een van mijn overdrijvingen- de bekeuring bedraagt 800,- euro!!!!! Het doet er niet veel toe wie er reed, maar ik ben iig blij dat ik het niet was. Maar goed, drama dus. Hebben wel even een vloek en traan moeten laten, we hebben het hier verdorie over een maand reizen! Patrick heeft vervolgens contact gezocht met het incassobureau hier in Mo I Rana en heeft kunnen regelen dat we pas in november hoeven te betalen (dan krijgen we pas weer loon). Al met al ellende dus, maar inmiddels zijn we in de grapjesfase beland en kan zelfs Pat er (een heel klein beetje) om lachen.

Morgen verlaten we Noorwegen. We gaan naar Finland; het land van de Sami (de oorspronkelijke bewoners van Lapland), het land van de meren en de rendierhouders en als het even tegenzit ... de muggen. (Maar als er muggen zijn, is er ook zon wat dan weer goed is! Zo zie je, elk nadeel heeft z'n voordeel!). Dus tot in Finland! XX